Overall conclusion
De lezing van Hugh Wilmot maakt deel uit van een serie van drie over het onderwerp wat voor kennis vergaart men door het doen van wetenschappelijk onderzoek. Wilmot presenteert een postmodernistische kijk op kennisvergaring. Hij stelt vragen als: kun je d.m.v. onderzoek streven naar d? waarheid, is er niet eerder sprake van een verzameling van lokale waarheden, wat is de waarde van de informatie die je verzamelt. Wilmott geeft ter illustratie het volgende voorbeeld. Als ik jou een interview afneem, dan ga ik ervan uit dat jij mij vertelt hoe dingen gegaan zijn. Maar is dat wel zo? Want soms vertel je misschien heel bewust maar een verhaal dat ik graag zou horen. En jij vertelt jouw interpretatie van de gebeurtenissen en iemand anders zou een andere interpretatie van dezelfde gebeurtenissen kunnen geven. Als onderzoeker maak je van deze verhalen vaak zelf weer een verhaal. Maar wat maakt jouw verhaal waardevoller dan al die afzonderlijke verhalen waar jij uit geput hebt? Wat is kennis dan? Is wat jij vertelt kennis? Zijn die afzonderlijke verhalen kennis? Is het allemaal kennis? En wat zegt dat eventueel over een werkelijkheid die daarbuiten ligt, als hij er al ligt. Wilmot constateert raakvlakken met het constructivisme debat. Hij isoleert een aantal stromingen in de literatuur daarover, geeft daar voorbeelden bij, geeft ook aan wat hem zelf aanspreekt en hij eindigt met: luister, de onderzoeker is niet objectief. De onderzoeker zit daar ook in met zijn eigen gedachten en zijn eigen normen en waarden. Al die objectieviteitsclaims, ik heb het daar niet zo op.
Open Universiteit, Open Universiteit
nl
video/quicktime
http://ipo.r2.itunesu.ou.s3.amazonaws.com/508/18/appletv.m4v
Open Universiteit. All rights reserved.